Witte zwanen, zwarte zwanen...
We hebben inmiddels genoeg rondjes IJsselmeer en Noordzee gevaren om de overtocht aan te durven.
Na weken van voorbereiden gaan we half Juni voor 4 weken op vakantie.
Het weer is een zesje, dus hopen we op beter.
Niets leuker is het als de zon ons een fijne vakantie toe schijnt, maar daar moeten we helaas op wachten.
En zo vetrekken van uit onze thuishaven Elahuizen naar Den Helder, onder een zwaar bewolkte hemel, waar een enorme bak water uit komt!
Het lijkt wel of iemand een euro in de automaat heeft gegooid Op zout varen en niet zout worden is het gevolg.
De barometer blijft dalen, 9980 en de weerkaarten laten slecht weer zien op zee voor de komende dagen.
We blijven hier wachten op een goed weergat.
Ondertussen lezen we het boek van Anje Valk -De Engelse Oostkust- van voor naar achter.
Ik heb ondertussen het gevoel er al te zijn.
Het boek begint met het kinderliedje "Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee naar Engeland varen".
Wij hopen dat de (weer)sleutel snel gerepareerd wordt!
Al lezend vermaken we ons een paar dagen, maar als het weer lang zo blijft, vrees ik dat ik te weinig boeken bij mij heb.
De boodschappen worden weer aanvult. Een extra regenpak gekocht en we blijven lezen.
De boot is er klaar voor, dus vermaken wij ons met echte luie vakantie dingen.
Dagelijks, meerdere malen, bekijken we de weerkaarten. Het windgat wat er eerst is blijkt nu verdwenen en vervangen door een enorm donkerrood tot paars gebied! Dat is nog eens een storm!
We liggen hier lang genoeg, we willen zeilen, en besluiten naar Texel te vertrekken.
We luisteren de radio en horen de weervrouw vertellen dat de storm boven Engeland en de Noordzee op weg is naar het Waddengebied.
Ze verteld dat zo'n zomerstorm uiterst zeldzaam is in Nederland, en waarschuwt strandtenthouders en wandelaars in de bossen.
De bomen staan in volle bloei en de bodem is verzadigd door alle regen, omwaaien kan zo gebeuren.
Ik denk aan de stoere vissers en andere boten op zee...
In Schotland kans op nachtvorst!
In Italië en Griekenland vallen de mussen letterlijk dood van de hitte.
Aangezien de kaai hier erg hoog is, besluiten we niet naar Texel te vertrekken. Hier liggen we redelijk beschut tegen de wind.
Maar Den Helder heeft niet zo veel te bieden. We moeten toch echt iets opwindends vinden in deze door de Marine bezette stad!
Langzaam daalt de barometer verder en staat nu op 9935.
Noordwesterstorm 9-10! De voorspelde storm is in aantocht. Hij trekt tussen 10.00 uur en 12.00 over ons heen.
Het is grijs, nat en 14 graden. We leggen extra lijnen en wachten het rustig af.
's Avond gaan we wat drinken in de Marine bar en komen in gesprek met een Engels stel.
Heerlijke zeilverhalen gehoord over verre bestemmingen, spannend weer en tussen de verhalen door pik ik alle tips op die hij geeft.
Vele biertjes en wijntjes later kruipen we ons bedje weer in.
Het weer wordt beter en overmorgen is het een prima moment om te vertrekken volgens de kaarten.
Na 1 week Den Helder ben ik bijna gefrustreerd!
De dieseltank wordt volgegooid, de watertank gevuld en op tijd naar bed.
2 nachten op zee zal slaaptekort geven, maar van al dat wachten hier zijn we goed uitgerust.
De zeilers uit Engeland vertrekken morgen, wij overmorgen . Ze zeilen naar IJmuiden om vandaaruit over te steken.
Voorlopig "vlieg" ik nog naar het toilet en kan liggen in de wind in plaats van in de zon.
De eerste boten vertrekken weer richting het zuiden. Voor hun is de wind prima.
De wind voor Engeland is nog steeds verkeerd. En door de storm staat de zee behoorlijk lang door, dus weinig comfort ook.
De KNRM is druk, de helikopter ook. Mijn humeur zakt naar het nulpunt.
En dan, eindelijk!
De wekker gaat, we gaan!
Ik ben al even wakker. We liggen schuin van de wind tegen de kade en het komt met bakken naar beneden.
Ik zet koffie, maak Ad wakker en we kijken elkaar aan zonder iets te zeggen. Wind kracht 8.
De drang om te vertrekken is groot, maar ons verstand zegt anders.
We kruipen ons bed weer in. Om 12.00 uur wordt ik wakker van alle sms'jes.
De toon van de berichtjes wordt anders. Wenst iedereen ons in het begin een mooie vakantie, of vraagt zich af of we al in territoriale wateren zijn, nu krijgen we berichtjes dat ze het zo sneu vinden en of we nog veilig in de haven liggen.
We kunnen ze gerust stellen.
De proviand is wederom op en weer hijs ik mij in het regenpak en klim op de fiets.
Ad leest het nieuwe boek over zeiltrim.
Ik kom als een verzopen kat weer bij de boot en bonk om hulp. Ad is druk aan de telefoon en laat mij even wachten.
Geërgerd klim ik aan boord en laat de fiets met boodschappen buiten.
Ik ben het zat!
De kustwacht aan de telefoon??
Waar wij zijn? Nou gewoon hier in de haven van Den Helder! Als u naar buiten kijkt ziet u ons liggen.
Mijn telefoon begint ook geluid te maken, maar krijg hem niet snel genoeg uit mijn natte pak.
Wat blijkt, de Engelse zeilers hebben een ware ramptocht gehad naar IJmuiden en maakten zich grote zorgen om ons.
Zij hebben de kustwacht ingelicht dat wij mogelijk op zee zouden zitten.
Het enige wat ze van ons hebben is ons vaste telefoonnummer, dus de kustwacht heeft thuis om opheldering gevraagd.
Onze zoon is zich beroerd geschrokken!
Of wij reddingsmiddelen en vuurpijlen aan boord hebben? Het enige wat hij kan doen is ons mobile nummer geven.
Die ontvangt niet op zee, zei de man, maar hij probeert het . Krijgen we geen contact dan gaan we zoeken verteld hij er ook nog vriendelijk bij...
Zodoende krijgt hij Ad aan de lijn en zoonlief belt mij nogmaals.
Helemaal verbaast hangt Ad op.
De man zal nogmaals het thuisfront bellen dat alles in orde is.
Hij geeft het advies om de eerste 10 dagen niet te vertrekken richting Engeland, het weer blijft voorlopig zo...
Wel een fijne gedachte dat er goed op je gelet wordt zonder dat je er erg in hebt.
Van de schrik lasert Ad met boodschappen en al van de kajuittrap en knalt met zijn hoofd tegen het luik.
Na weken van voorbereiden gaan we half Juni voor 4 weken op vakantie.
Het weer is een zesje, dus hopen we op beter.
Niets leuker is het als de zon ons een fijne vakantie toe schijnt, maar daar moeten we helaas op wachten.
En zo vetrekken van uit onze thuishaven Elahuizen naar Den Helder, onder een zwaar bewolkte hemel, waar een enorme bak water uit komt!
Het lijkt wel of iemand een euro in de automaat heeft gegooid Op zout varen en niet zout worden is het gevolg.
De barometer blijft dalen, 9980 en de weerkaarten laten slecht weer zien op zee voor de komende dagen.
We blijven hier wachten op een goed weergat.
Ondertussen lezen we het boek van Anje Valk -De Engelse Oostkust- van voor naar achter.
Ik heb ondertussen het gevoel er al te zijn.
Het boek begint met het kinderliedje "Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee naar Engeland varen".
Wij hopen dat de (weer)sleutel snel gerepareerd wordt!
Al lezend vermaken we ons een paar dagen, maar als het weer lang zo blijft, vrees ik dat ik te weinig boeken bij mij heb.
De boodschappen worden weer aanvult. Een extra regenpak gekocht en we blijven lezen.
De boot is er klaar voor, dus vermaken wij ons met echte luie vakantie dingen.
Dagelijks, meerdere malen, bekijken we de weerkaarten. Het windgat wat er eerst is blijkt nu verdwenen en vervangen door een enorm donkerrood tot paars gebied! Dat is nog eens een storm!
We liggen hier lang genoeg, we willen zeilen, en besluiten naar Texel te vertrekken.
We luisteren de radio en horen de weervrouw vertellen dat de storm boven Engeland en de Noordzee op weg is naar het Waddengebied.
Ze verteld dat zo'n zomerstorm uiterst zeldzaam is in Nederland, en waarschuwt strandtenthouders en wandelaars in de bossen.
De bomen staan in volle bloei en de bodem is verzadigd door alle regen, omwaaien kan zo gebeuren.
Ik denk aan de stoere vissers en andere boten op zee...
In Schotland kans op nachtvorst!
In Italië en Griekenland vallen de mussen letterlijk dood van de hitte.
Aangezien de kaai hier erg hoog is, besluiten we niet naar Texel te vertrekken. Hier liggen we redelijk beschut tegen de wind.
Maar Den Helder heeft niet zo veel te bieden. We moeten toch echt iets opwindends vinden in deze door de Marine bezette stad!
Langzaam daalt de barometer verder en staat nu op 9935.
Noordwesterstorm 9-10! De voorspelde storm is in aantocht. Hij trekt tussen 10.00 uur en 12.00 over ons heen.
Het is grijs, nat en 14 graden. We leggen extra lijnen en wachten het rustig af.
's Avond gaan we wat drinken in de Marine bar en komen in gesprek met een Engels stel.
Heerlijke zeilverhalen gehoord over verre bestemmingen, spannend weer en tussen de verhalen door pik ik alle tips op die hij geeft.
Vele biertjes en wijntjes later kruipen we ons bedje weer in.
Het weer wordt beter en overmorgen is het een prima moment om te vertrekken volgens de kaarten.
Na 1 week Den Helder ben ik bijna gefrustreerd!
De dieseltank wordt volgegooid, de watertank gevuld en op tijd naar bed.
2 nachten op zee zal slaaptekort geven, maar van al dat wachten hier zijn we goed uitgerust.
De zeilers uit Engeland vertrekken morgen, wij overmorgen . Ze zeilen naar IJmuiden om vandaaruit over te steken.
Voorlopig "vlieg" ik nog naar het toilet en kan liggen in de wind in plaats van in de zon.
De eerste boten vertrekken weer richting het zuiden. Voor hun is de wind prima.
De wind voor Engeland is nog steeds verkeerd. En door de storm staat de zee behoorlijk lang door, dus weinig comfort ook.
De KNRM is druk, de helikopter ook. Mijn humeur zakt naar het nulpunt.
En dan, eindelijk!
De wekker gaat, we gaan!
Ik ben al even wakker. We liggen schuin van de wind tegen de kade en het komt met bakken naar beneden.
Ik zet koffie, maak Ad wakker en we kijken elkaar aan zonder iets te zeggen. Wind kracht 8.
De drang om te vertrekken is groot, maar ons verstand zegt anders.
We kruipen ons bed weer in. Om 12.00 uur wordt ik wakker van alle sms'jes.
De toon van de berichtjes wordt anders. Wenst iedereen ons in het begin een mooie vakantie, of vraagt zich af of we al in territoriale wateren zijn, nu krijgen we berichtjes dat ze het zo sneu vinden en of we nog veilig in de haven liggen.
We kunnen ze gerust stellen.
De proviand is wederom op en weer hijs ik mij in het regenpak en klim op de fiets.
Ad leest het nieuwe boek over zeiltrim.
Ik kom als een verzopen kat weer bij de boot en bonk om hulp. Ad is druk aan de telefoon en laat mij even wachten.
Geërgerd klim ik aan boord en laat de fiets met boodschappen buiten.
Ik ben het zat!
De kustwacht aan de telefoon??
Waar wij zijn? Nou gewoon hier in de haven van Den Helder! Als u naar buiten kijkt ziet u ons liggen.
Mijn telefoon begint ook geluid te maken, maar krijg hem niet snel genoeg uit mijn natte pak.
Wat blijkt, de Engelse zeilers hebben een ware ramptocht gehad naar IJmuiden en maakten zich grote zorgen om ons.
Zij hebben de kustwacht ingelicht dat wij mogelijk op zee zouden zitten.
Het enige wat ze van ons hebben is ons vaste telefoonnummer, dus de kustwacht heeft thuis om opheldering gevraagd.
Onze zoon is zich beroerd geschrokken!
Of wij reddingsmiddelen en vuurpijlen aan boord hebben? Het enige wat hij kan doen is ons mobile nummer geven.
Die ontvangt niet op zee, zei de man, maar hij probeert het . Krijgen we geen contact dan gaan we zoeken verteld hij er ook nog vriendelijk bij...
Zodoende krijgt hij Ad aan de lijn en zoonlief belt mij nogmaals.
Helemaal verbaast hangt Ad op.
De man zal nogmaals het thuisfront bellen dat alles in orde is.
Hij geeft het advies om de eerste 10 dagen niet te vertrekken richting Engeland, het weer blijft voorlopig zo...
Wel een fijne gedachte dat er goed op je gelet wordt zonder dat je er erg in hebt.
Van de schrik lasert Ad met boodschappen en al van de kajuittrap en knalt met zijn hoofd tegen het luik.