Een klein navigatiefoutje....
Ik wil erg graag naar Heybridge Basin aan de River Blackwater.
Dus we duiken de pilots in om ons te oriënteren en te lezen over dat gebied.
Het schijnt prachtig te zijn achter het kleine sluisje. Dat willen we wel eens met eigen ogen zien.
We besluiten de volgende ochtend om 7 uur op te staan. We hebben de avond ervoor weer gerekend, want het sluisje wordt 1 uur voor tot 1 uur na hoog water bediend.
Om 9 uur verlaten we de haven, en gelijk met een groot passagiersschip varen we de rivier af naar zee.
Wat voel je je dan nietig naast zo'n enorm schip. Gelukkig gaat hij sneller en blijven wij op veilige afstand achter hem varen.
De wind was even zoek, en wat er was stond bijna recht voor, dus de motor wordt bijgezet. De stroom doet goed mee.
Volgens de GPS zullen we op tijd bij het sluisje zijn, dat stelt weer gerust. Een mooie tocht langs dijken, riviermondingen en glooiend landschap.
Net voor hoog water varen we de rivier op. Het was even puzzelen welke boeien we moeten volgen. Elk jaar worden ze verlegt vanwege het verzanden van de bodem, dus helemaal vertrouwen op de kaart en GPS durven we niet.
En zo kan het dus gebeuren dat we niet in Heybridge Basin uit komen, maar in de wetlands richting Tollesbury.
Een klein navigatiefoutje, waar we geen spijt van hebben.
Dus varen we de Mersea Quarters op.
Een intrigerend krekenstelsel met vijf bevaarbare hoofdgeulen.
Dit gebied bestaat uit kwelders, moerassen en modderbanken. De geulen zijn echter erg diep. We lezen in de Pilot dat ankeren goed kan, maar dat er veel oesterbanken zijn, dus besluiten we door te varen naar de haven.
Met hoog water hier varen is een feest! Prachtige moeraslandschappen aan weerszijde, met kleine kreekjes en bootjes.
In de verte zien we, hoog boven het landschap uit, de witgeschilderde huisjes op palen, dit zijn de oude visserspakhuisjes die bekend zijn van de vele ansichtkaarten.
Snel in de pilot kijken of de haven aan te varen is, want met laag water valt alles hier helemaal droog, en voor de haveningang ligt een
drempel die het water in de haven houdt, dus de diepgang is belangrijk nu.
We hebben ruim water dus vervolgen we onze tocht.
En zo slingeren we door de grote kreek op weg naar de haven, langs bootjes aan mooringen, waar we een mooie plek krijgen met een giga uitzicht op het krekenstelsel.
Ergens, middenin het krekenstelsel ligt een oud lichtschip, de Trinity. Dit is helemaal opgeknapt en doet nu dienst als zeilschool voor kansarme jongeren.
Wie wil hier nou niet op zeil les, werkelijk een heerlijke locatie. Als er niet gezeild wordt is het een plek waar je heerlijk kunt dwalen en uren niemand tegen komt.
Het dorpje met zijn bewoners is vriendelijk en hulpvaardig hebben wij gemerkt.
Dus we duiken de pilots in om ons te oriënteren en te lezen over dat gebied.
Het schijnt prachtig te zijn achter het kleine sluisje. Dat willen we wel eens met eigen ogen zien.
We besluiten de volgende ochtend om 7 uur op te staan. We hebben de avond ervoor weer gerekend, want het sluisje wordt 1 uur voor tot 1 uur na hoog water bediend.
Om 9 uur verlaten we de haven, en gelijk met een groot passagiersschip varen we de rivier af naar zee.
Wat voel je je dan nietig naast zo'n enorm schip. Gelukkig gaat hij sneller en blijven wij op veilige afstand achter hem varen.
De wind was even zoek, en wat er was stond bijna recht voor, dus de motor wordt bijgezet. De stroom doet goed mee.
Volgens de GPS zullen we op tijd bij het sluisje zijn, dat stelt weer gerust. Een mooie tocht langs dijken, riviermondingen en glooiend landschap.
Net voor hoog water varen we de rivier op. Het was even puzzelen welke boeien we moeten volgen. Elk jaar worden ze verlegt vanwege het verzanden van de bodem, dus helemaal vertrouwen op de kaart en GPS durven we niet.
En zo kan het dus gebeuren dat we niet in Heybridge Basin uit komen, maar in de wetlands richting Tollesbury.
Een klein navigatiefoutje, waar we geen spijt van hebben.
Dus varen we de Mersea Quarters op.
Een intrigerend krekenstelsel met vijf bevaarbare hoofdgeulen.
Dit gebied bestaat uit kwelders, moerassen en modderbanken. De geulen zijn echter erg diep. We lezen in de Pilot dat ankeren goed kan, maar dat er veel oesterbanken zijn, dus besluiten we door te varen naar de haven.
Met hoog water hier varen is een feest! Prachtige moeraslandschappen aan weerszijde, met kleine kreekjes en bootjes.
In de verte zien we, hoog boven het landschap uit, de witgeschilderde huisjes op palen, dit zijn de oude visserspakhuisjes die bekend zijn van de vele ansichtkaarten.
Snel in de pilot kijken of de haven aan te varen is, want met laag water valt alles hier helemaal droog, en voor de haveningang ligt een
drempel die het water in de haven houdt, dus de diepgang is belangrijk nu.
We hebben ruim water dus vervolgen we onze tocht.
En zo slingeren we door de grote kreek op weg naar de haven, langs bootjes aan mooringen, waar we een mooie plek krijgen met een giga uitzicht op het krekenstelsel.
Ergens, middenin het krekenstelsel ligt een oud lichtschip, de Trinity. Dit is helemaal opgeknapt en doet nu dienst als zeilschool voor kansarme jongeren.
Wie wil hier nou niet op zeil les, werkelijk een heerlijke locatie. Als er niet gezeild wordt is het een plek waar je heerlijk kunt dwalen en uren niemand tegen komt.
Het dorpje met zijn bewoners is vriendelijk en hulpvaardig hebben wij gemerkt.
Geen fietsenmaker hier!
Na een prima nachtrust de rugzak gepakt en er op uit!
Het kleine fototoestel mee om plaatjes te schieten van deze plek.
Eerst een flinke wandeling gemaakt door het krekengebied. De boten liggen hier weer gezellig met hun buik in the mud.
Na de lunch pakken we onze fietsen voor een fietstocht in de omgeving. Een prachtig achterland met uitgestrekte velden en akkers.
Na een kilometer of 10 knapten er twee spaken van de fiets en zijn we maar omgekeerd en langzaam teruggegaan naar de haven.
Wat een pech, maar even kijken of ze hier een fietsenmaker hebben.
Die is er niet. De havenmeester vind het zo sneu, maar weet ook geen oplossing.
Nou hebben we veel reserveonderdelen aan boord, maar geen reserve spaken! Nooit aan gedacht.
Naast ons is een Nederlands schip aangekomen en we worden uitgenodigd voor een biertje en een glas wijn in de kuip.
Ze komen uit Vlissingen en al snel gaat het gesprek over onze vroegere vakanties aan de Zeeuwse stranden en mijn familie, die ook in Zeeland woont.
En laten ze die nu kennen... De wereld is klein, dat zie je maar weer.
Het kleine fototoestel mee om plaatjes te schieten van deze plek.
Eerst een flinke wandeling gemaakt door het krekengebied. De boten liggen hier weer gezellig met hun buik in the mud.
Na de lunch pakken we onze fietsen voor een fietstocht in de omgeving. Een prachtig achterland met uitgestrekte velden en akkers.
Na een kilometer of 10 knapten er twee spaken van de fiets en zijn we maar omgekeerd en langzaam teruggegaan naar de haven.
Wat een pech, maar even kijken of ze hier een fietsenmaker hebben.
Die is er niet. De havenmeester vind het zo sneu, maar weet ook geen oplossing.
Nou hebben we veel reserveonderdelen aan boord, maar geen reserve spaken! Nooit aan gedacht.
Naast ons is een Nederlands schip aangekomen en we worden uitgenodigd voor een biertje en een glas wijn in de kuip.
Ze komen uit Vlissingen en al snel gaat het gesprek over onze vroegere vakanties aan de Zeeuwse stranden en mijn familie, die ook in Zeeland woont.
En laten ze die nu kennen... De wereld is klein, dat zie je maar weer.