De wandeling..
De barometer schiet weer omhoog! Een paar dagen flink zon en mooie wind in het vooruitzicht.
We willen weer verder, maar nog niet weg uit dit gebied, dus besluiten we om over te steken naar Bradwell on sea.
Om 15.00 uur vertrekken we via een knullige betonning van prikstokken en af en toe een fel geschilderd oranje biertonnetje, via een slingerende vaargeul, de Bradwell Creek, naar de overkant van de rivier.
Het is erg rustig op het water. Engeland heeft nog geen vakantie, dus in de havens zie je weinig mensen, op een enkele grijze kop en wat Nederlanders en Belgen na.
Het is een tochtje van amper anderhalf uur. We liggen aan de kopse kant van de stijger met mooi uitzicht over de rivier.
Het zonnetje in de kuip en het beetje wind op de punt. Hier houden we het wel even uit.
Na het eten maken we een mooie wandeling langs het kust pad door prachtige weilanden en korenvelden richting een klein kapelletje wat we vanaf zee zagen staan op een uiterst puntje van een rots. In onze beleving is het niet ver lopen....
Na uren komen we "de laatste pub voor de zee" tegen! Eindelijk iets te drinken, dat hebben we niet meegenomen omdat we maar een kleine wandeling gepland hebben.. Maar het blijkt verder dan wij denken! Bij het kapelletje aangekomen wil ik gaan fotograferen, DOM, toestel vergeten! Dat is jammer. Het kleine bouwwerkje staat eenzaam op een uitgestrekte vlakte, op de grens van land en zee. Wie bedenkt het om dit hier, op deze plek te bouwen?
Het is gebouwd op de fundamenten van een oud Romeins fort, met de stenen die daar lagen.
We lopen weer aardig wat uurtjes terug, en bij een splitsing aangekomen, ver buiten het dorp twijfelen we welke kant we op moeten.
(De kaart ook op de boot laten liggen)
We besluiten de eerste de beste auto aan te houden om de weg te vragen en voor we het weten zitten we in een enorme bak met een erg vriendelijke Engelse dame.
Het blijkt nog een behoorlijk eind te zijn en we zijn haar zeer dankbaar dat ze ons naar de haven wil brengen.
Bij terugkomst in de haven ben ik verbaast hoeveel het water ook hier weer is gezakt!
Wat hebben we zin in koffie!
Onder het genot van dit overheerlijke bruine vocht genieten we nog even van de laatste zonnestralen in de kuip.
We willen weer verder, maar nog niet weg uit dit gebied, dus besluiten we om over te steken naar Bradwell on sea.
Om 15.00 uur vertrekken we via een knullige betonning van prikstokken en af en toe een fel geschilderd oranje biertonnetje, via een slingerende vaargeul, de Bradwell Creek, naar de overkant van de rivier.
Het is erg rustig op het water. Engeland heeft nog geen vakantie, dus in de havens zie je weinig mensen, op een enkele grijze kop en wat Nederlanders en Belgen na.
Het is een tochtje van amper anderhalf uur. We liggen aan de kopse kant van de stijger met mooi uitzicht over de rivier.
Het zonnetje in de kuip en het beetje wind op de punt. Hier houden we het wel even uit.
Na het eten maken we een mooie wandeling langs het kust pad door prachtige weilanden en korenvelden richting een klein kapelletje wat we vanaf zee zagen staan op een uiterst puntje van een rots. In onze beleving is het niet ver lopen....
Na uren komen we "de laatste pub voor de zee" tegen! Eindelijk iets te drinken, dat hebben we niet meegenomen omdat we maar een kleine wandeling gepland hebben.. Maar het blijkt verder dan wij denken! Bij het kapelletje aangekomen wil ik gaan fotograferen, DOM, toestel vergeten! Dat is jammer. Het kleine bouwwerkje staat eenzaam op een uitgestrekte vlakte, op de grens van land en zee. Wie bedenkt het om dit hier, op deze plek te bouwen?
Het is gebouwd op de fundamenten van een oud Romeins fort, met de stenen die daar lagen.
We lopen weer aardig wat uurtjes terug, en bij een splitsing aangekomen, ver buiten het dorp twijfelen we welke kant we op moeten.
(De kaart ook op de boot laten liggen)
We besluiten de eerste de beste auto aan te houden om de weg te vragen en voor we het weten zitten we in een enorme bak met een erg vriendelijke Engelse dame.
Het blijkt nog een behoorlijk eind te zijn en we zijn haar zeer dankbaar dat ze ons naar de haven wil brengen.
Bij terugkomst in de haven ben ik verbaast hoeveel het water ook hier weer is gezakt!
Wat hebben we zin in koffie!
Onder het genot van dit overheerlijke bruine vocht genieten we nog even van de laatste zonnestralen in de kuip.
De eerste Gale Warning!
Vandaag hebben we een luie dag. Ik heb zin om mijn boek uit te lezen en er moeten wat klusjes gedaan worden.
We luisteren naar de marifoon en horen dat er voor vannacht en morgen een Gale Warning is.
Het verbaast mij niet want er staat nu al een behoorlijke wind. Maar de zon schijnt!
Eigenlijk willen we hier niet te lang blijven. Te afgelegen en er valt hier niets te beleven. In het seizoen is het hier erg druk, maar nu is het uitgestorven.
De havenmeester komt langs, of we even willen verplaatsen. Er komt een groot zeiljacht van zee. Deze wil hier liggen i.v.m. de aangekondigde harde wind, en dat kan nergens anders liggen als op deze plek.
Moet dat nu?! Met deze harde dwarswind! Het is intussen windkracht 8 en hij staat dwars op de boot. We liggen al schuin tegen de stijger, hoe gaan we dit nu aanpakken?
De man is de vriendelijkheid zelve en bied aan te helpen.
We hebben aardig wat lijnen en truckjes uit de bakskist moeten halen, maar uiteindelijk liggen we weer vast in een box.
Omdat ik aan boord wilde blijven en we maar 1 fietsje hebben, is Ad naar St Peter's Chapel gefietst. Stoer hoor, tegen de wind in.
(We hebben er gisteren gewandeld, maar hadden geen camera bij ons, dus Ad terug voor de foto's!)
Een klein kerkje aan de uiterste rand van de kust, heel eenzaam op een heuveltje.
Het stamt uit 654. Vele pelgrims zijn hier naar toe gekomen, en nu liggen onze voetstappen daar ook.
Heel bijzonder.
We luisteren naar de marifoon en horen dat er voor vannacht en morgen een Gale Warning is.
Het verbaast mij niet want er staat nu al een behoorlijke wind. Maar de zon schijnt!
Eigenlijk willen we hier niet te lang blijven. Te afgelegen en er valt hier niets te beleven. In het seizoen is het hier erg druk, maar nu is het uitgestorven.
De havenmeester komt langs, of we even willen verplaatsen. Er komt een groot zeiljacht van zee. Deze wil hier liggen i.v.m. de aangekondigde harde wind, en dat kan nergens anders liggen als op deze plek.
Moet dat nu?! Met deze harde dwarswind! Het is intussen windkracht 8 en hij staat dwars op de boot. We liggen al schuin tegen de stijger, hoe gaan we dit nu aanpakken?
De man is de vriendelijkheid zelve en bied aan te helpen.
We hebben aardig wat lijnen en truckjes uit de bakskist moeten halen, maar uiteindelijk liggen we weer vast in een box.
Omdat ik aan boord wilde blijven en we maar 1 fietsje hebben, is Ad naar St Peter's Chapel gefietst. Stoer hoor, tegen de wind in.
(We hebben er gisteren gewandeld, maar hadden geen camera bij ons, dus Ad terug voor de foto's!)
Een klein kerkje aan de uiterste rand van de kust, heel eenzaam op een heuveltje.
Het stamt uit 654. Vele pelgrims zijn hier naar toe gekomen, en nu liggen onze voetstappen daar ook.
Heel bijzonder.