De "langnekken" van Harwich.
6 uur, de wekker gaat. De meeste mensen liggen nog op een oor maar ik ga er uit en kijk naar buiten. Het weer is bewolkt en aardige wind, dus we vertrekken.
De koffie wordt gezet, de broodjes vast gesmeerd en we hijsen ons in de zeilpakken.
We zouden wel eens flink nat kunnen worden. Niet van de regen, die waait wel over, maar van de golven en opspattend zout.
Om 7 uur varen we door de brug het zeegat uit.
Het is nog fris, en zwaar bewolkt, de wind doet zijn best en is bij tijden behoorlijk vlagerig.
We hebben volop profijt van de stroom, we knallen door het water.
Na twee uur varen schieten we Southboroug voorbij. Ik had hier graag naar binnen gegaan, maar de vloedstroom is nog te sterk.
De kustlijn is grillig met kleine dorpjes direct aan zee, tot grote stukken weggeslagen kustlijn.
We passeren een enorme kerncentrale. Vanuit zee komen de grote jongens die ook richting Harwich gaan.
Langzaam wordt de bewolking dunner en op sommige plekken doet de zon een poging er doorheen te piepen.
We halen met gemak 9-10 knp over de grond.
Het water spat behoorlijk omhoog en af en toe krijgen we een flinke zoute, koude douche over ons heen, het water loopt zo lekker via je kraag over je rug... bbrrr.
Proud Mary doet haar best, soms gaat het mij iets te schuin, maar Ad geniet en het gaat heerlijk.
Langzaam doemen er 4 "langnekken" op aan de horizon. Zou dat Harwich zijn?
Om half 1 komen we voor de riviermonding en zeilen de Rivier Orwell op.
Wij zijn niet de enige zeilers die hier naar binnen gaan. Maar ook niet de enige schepen..
Wat een drukte van grote cargo- en passagiers schepen.
Achter ons komt niets, maar voor ons komen net twee grote schepen de hoek om. We hebben net de shippinglane overgestoken gelukkig.
We varen richting Shotley, waar de jachthaven is, en zien een prachtig oud lichtschip in de monding liggen.
We melden ons aan bij de jachthaven en kunnen na een halfuurtje de sluis door.
Het uitzicht is hier vrij "industrieel" maar de haven is heerlijk. Aan de overkant is het een komen en gaan van grote passagiersschepen.
Ik ga op ontdekkingstocht door de haven en zie dat hier 4 ligbaden zijn! Hoe luxe...
Na een super douche, wat een staal zeg, heerlijk een biertje en een wijntje in de kuip.
Morgen hier maar eens de boel verkennen...
De koffie wordt gezet, de broodjes vast gesmeerd en we hijsen ons in de zeilpakken.
We zouden wel eens flink nat kunnen worden. Niet van de regen, die waait wel over, maar van de golven en opspattend zout.
Om 7 uur varen we door de brug het zeegat uit.
Het is nog fris, en zwaar bewolkt, de wind doet zijn best en is bij tijden behoorlijk vlagerig.
We hebben volop profijt van de stroom, we knallen door het water.
Na twee uur varen schieten we Southboroug voorbij. Ik had hier graag naar binnen gegaan, maar de vloedstroom is nog te sterk.
De kustlijn is grillig met kleine dorpjes direct aan zee, tot grote stukken weggeslagen kustlijn.
We passeren een enorme kerncentrale. Vanuit zee komen de grote jongens die ook richting Harwich gaan.
Langzaam wordt de bewolking dunner en op sommige plekken doet de zon een poging er doorheen te piepen.
We halen met gemak 9-10 knp over de grond.
Het water spat behoorlijk omhoog en af en toe krijgen we een flinke zoute, koude douche over ons heen, het water loopt zo lekker via je kraag over je rug... bbrrr.
Proud Mary doet haar best, soms gaat het mij iets te schuin, maar Ad geniet en het gaat heerlijk.
Langzaam doemen er 4 "langnekken" op aan de horizon. Zou dat Harwich zijn?
Om half 1 komen we voor de riviermonding en zeilen de Rivier Orwell op.
Wij zijn niet de enige zeilers die hier naar binnen gaan. Maar ook niet de enige schepen..
Wat een drukte van grote cargo- en passagiers schepen.
Achter ons komt niets, maar voor ons komen net twee grote schepen de hoek om. We hebben net de shippinglane overgestoken gelukkig.
We varen richting Shotley, waar de jachthaven is, en zien een prachtig oud lichtschip in de monding liggen.
We melden ons aan bij de jachthaven en kunnen na een halfuurtje de sluis door.
Het uitzicht is hier vrij "industrieel" maar de haven is heerlijk. Aan de overkant is het een komen en gaan van grote passagiersschepen.
Ik ga op ontdekkingstocht door de haven en zie dat hier 4 ligbaden zijn! Hoe luxe...
Na een super douche, wat een staal zeg, heerlijk een biertje en een wijntje in de kuip.
Morgen hier maar eens de boel verkennen...
Oma's winkeltje en modderpoten...
De dag begint met boodschappen doen. Ik pak mijn fiets en vraag waar de dichtstbijzijnde winkel is.
Het was behoorlijk steil omhoog fietsen, maar dan heb je ook iets leuks.
Ik ga terug in de tijd!
In de winkel staat een vriendelijke oude dame. Grijze knot en bloemetjes schort, met een enorme pukkel op haar neus.
Ik ga op zoek naar de suiker, koffie en aanverwante zaken, maar vind niets.
Een paar vriendelijke ogen kijken mij aan en in krakend Engels vraagt ze of ze kan helpen.
Ik geef mijn bestelling door en zij gaat naar een enorme oude kast, die ik nog vaag kende van de verhalen van mijn grootmoeder.
Ze pakt een paar bruine papieren zakjes en begint daar de koffie en suiker in te scheppen. Hoe leuk is dit!
Het avondeten wordt wat simpel schat, ze hebben niet veel keus!
Of we gaan eten bij het beroemde Butt & Oyster in Pin Mill. De keuze is snel gemaakt!
De Butt & Oyster is zeer bekend onder zeilers. Dit is een van de plekken waar veel zeilers naar toe komen voor een lang weekend of een oversteek met vrienden.
Op de fiets naar Pin Mill belanden we in een enorme hoosbui. Geen regenpakken bij ons natuurlijk.
Gelukkig staan er langs de kant van de weg talloze oude lege boeren schuren. Dus hebben we goed kunnen schuilen.
Een prachtige fietstocht door glooiend landschap met wuivende graspalmen en vergezichten.
Het is goed toeven in de But & Oyster. Gezelligheid alom. We horen grootse zeilverhalen. Het bier en de wijn zijn heerlijk.
Voor het eten besluiten we even over de drooggevallen bedding te wandelen. Alle schepen liggen weggezakt in the mud
De betonnen looppaden zijn glibberig van de modder dus we moeten oppassen. De bodem hier is echt boterzacht.
Ad ziet een prachtig oud schip liggen en bedenkt zich geen moment. Hij loopt er op af... Nou ja, doet een poging.
Even niet aan gedacht om op de loopplank te blijven, loopt hij zo the mud in.
Gelijk wordt hij vastgezogen en zinkt steeds verder weg...
Als de boten al wegzakken, zak jij toch ook!?
We hebben heerlijk gegeten. Wat een porties daar. Ze willen je goed gevoed de boot weer op sturen en met volle magen fietsen we terug naar de boot.
Het was behoorlijk steil omhoog fietsen, maar dan heb je ook iets leuks.
Ik ga terug in de tijd!
In de winkel staat een vriendelijke oude dame. Grijze knot en bloemetjes schort, met een enorme pukkel op haar neus.
Ik ga op zoek naar de suiker, koffie en aanverwante zaken, maar vind niets.
Een paar vriendelijke ogen kijken mij aan en in krakend Engels vraagt ze of ze kan helpen.
Ik geef mijn bestelling door en zij gaat naar een enorme oude kast, die ik nog vaag kende van de verhalen van mijn grootmoeder.
Ze pakt een paar bruine papieren zakjes en begint daar de koffie en suiker in te scheppen. Hoe leuk is dit!
Het avondeten wordt wat simpel schat, ze hebben niet veel keus!
Of we gaan eten bij het beroemde Butt & Oyster in Pin Mill. De keuze is snel gemaakt!
De Butt & Oyster is zeer bekend onder zeilers. Dit is een van de plekken waar veel zeilers naar toe komen voor een lang weekend of een oversteek met vrienden.
Op de fiets naar Pin Mill belanden we in een enorme hoosbui. Geen regenpakken bij ons natuurlijk.
Gelukkig staan er langs de kant van de weg talloze oude lege boeren schuren. Dus hebben we goed kunnen schuilen.
Een prachtige fietstocht door glooiend landschap met wuivende graspalmen en vergezichten.
Het is goed toeven in de But & Oyster. Gezelligheid alom. We horen grootse zeilverhalen. Het bier en de wijn zijn heerlijk.
Voor het eten besluiten we even over de drooggevallen bedding te wandelen. Alle schepen liggen weggezakt in the mud
De betonnen looppaden zijn glibberig van de modder dus we moeten oppassen. De bodem hier is echt boterzacht.
Ad ziet een prachtig oud schip liggen en bedenkt zich geen moment. Hij loopt er op af... Nou ja, doet een poging.
Even niet aan gedacht om op de loopplank te blijven, loopt hij zo the mud in.
Gelijk wordt hij vastgezogen en zinkt steeds verder weg...
Als de boten al wegzakken, zak jij toch ook!?
We hebben heerlijk gegeten. Wat een porties daar. Ze willen je goed gevoed de boot weer op sturen en met volle magen fietsen we terug naar de boot.