De Overtocht
"het mooiste van uitvaren is de aankomst in een haven"
Ik snap precies wat er mee bedoeld wordt en dat is mijn motto voor deze vakantie.
Zeilen, genieten en aankomen.
Er is toch wel iets van spanning en lichte buikpijn.. Begrijpelijk als je voor het eerst de plas oversteekt denk ik.
We kijken elkaar aan en zeggen niets. Ik zie enkel opwinding en "zin" in Ad zijn ogen.
WE GAAN!
De vooruitzichten voor de komende 24 uur zijn prima.
Lowestoft is een ideale haven voor een oversteek vanuit Nederland. Je kunt er binnen een etmaal zijn.
Het eerste stuk langs de kust varen we richting IJmuiden, maar steeds meer zee kiezend, dit omdat ik bij de vorige poging behoorlijk ziek ben geweest. Maar de omstandigheden zijn nu prima. De boot snijd heerlijk door het water en Ad geniet en ik voel mij goed.
IJmuiden is nog steeds in zicht en laat mij voelen dat we nog terug kunnen.
Langzaam kiezen we meer zee en laten het land achter ons verdwijnen.
Eenmaal voorbij het eerste windmolenpark, doemde al snel het tweede op. Wat zijn ze groot als je er langs vaart!
We steken de eerste shippinglane over, wat een grote schepen! Opletten dus.
Het is even wennen, de gedachte zo lang op zee te zijn. We koken, eten en genieten!
We houden de hele dag een mooi tempo aan.
De zonsondergang is fenomenaal! Om 22.45 is zij weg. Nooit zo'n mooie ondergang gezien. Ik kan haar bijna horen sissen.
In het donker lijken de booreilanden die we passeren ware kerstbomen, keurig op een rij, schitterend verlicht.
Dat geeft mij het gevoel niet alleen te zijn in deze eindeloze leegte.
De bijna volle maan verlicht de zee en de sterren zijn niet te tellen.
Nooit geweten dat de nacht niet echt donker is...
Langzaam zeilen we de nacht in, af en toe een vissersboot die met veel licht op ons af komt, maar uiteindelijk weer koers verlegt.
Na het genieten van dit schouwspel is het mijn beurt om te slapen. Ik lig heerlijk, ben moe, maar mijn hoofd begint te malen.
Wat als...ik kan de spook scenario's niet verjagen.
Na twee uur weer opgestaan en lekker in de kuip gaan zitten genieten.
Ergens ver voor ons zit een enorme onweersbui. Het weerlichten op zee is prachtig in het donker. Het gerommel daarentegen enorm.
Wat draagt geluid ver over zee!
De zonsopkomst is even prachtig als haar ondergang. Een grote oranje bol net boven de horizon.
Om de beurt slapen we een paar uur, zo is het goed vol te houden.
Toch handig zo'n stuurautomaat. dat vaart heerlijk relaxed. De wind is niet veel, maar de motor blijft uit, en langzaam glijden we verder richting Engeland.
Zo duurt de nieuwe dag en de reis wel wat langer, zeker als je verder niets om je heen ziet.
Maar het weer is zo heerlijk, dat we daar nog even van willen profiteren.
Af en toe zien we onweersbuien ontstaan, maar wij hebben er geen last van. Ze trekken ver voor ons langs van zuid naar noord.
En dan, ineens... 3 bruinvissen voor de boot!
Geweldig. Snel naar het voordek. Helaas geen camera bij de hand, die wil ik nu niet halen, bang dat ik het mis.
Hun spel is zo gezellig. Tuimelend voor, onder, achter de boot. een heerlijk schouwspel.
Zeker als je dit voor het eerst met eigen ogen ziet.
Iets eerder dan aangegeven draait de wind en wij zitten in het oog. Dus uren geen wind, nu wordt het tijd om de motor bij te zetten.
(op dat geluid kun je heerlijk even een dutje doen)
Het valt mij op dat we niet een zeiljacht zien onderweg. Wat een eenzaamheid en een monotoon uitzicht.
Ik ga er bijna van hallucineren.. Zie windmolens die er echt niet zijn.
Volgens de GPS zullen we om 15.00 uur in Lowestoft aankomen.
Ik kijk er naar uit! Ik wil land zien.
Ik pak de verrekijker om te zien of ik al iets van een kustlijn kan ontdekken. Maar waar ik ook kijk, geen land!
Achteraf ook geen wonder. Hoe dichter we bij de kust komen hoe dichter de zee mist wordt een donkere waternevel stijgt op
uit zee, geen straaltje zon kan er meer door heen en wij varen in een heel klein, dicht coconnetje.
Na een uur zo gevaren te hebben komt er in het midden een lichte opening, waar heel vaag wat zonnestralen door heen komen.
Wat een vreemde ervaring! De opening ligt op onze koers, dus ik heb het gevoel door een "gate" te varen.
Waar is nu het land!??
De GPS laat zien dat we er toch echt bijna moeten zijn...
Volgens de Pilot is Lowestoft goed herkenbaar aan de enorme windmolens, maar voor ons blijven ze verborgen.
Ineens doemen de havenhoofden van Lowestoft op. Ik schat zo'n 500 meter voor ons!
Eindelijk.
We willen niet in de Royal Norfolk & Suffolk Yacht Club liggen en gaan door de brug naar de verenigingshaven.
Wat een leuk onthaal! De man van dienst heeft ons over de marifoon gehoord en staat ons al op te wachten.
Hij feliciteert ons met onze eerste overtocht en wij, wij zijn apetrots!
YES Engeland op eigen kiel!
We zijn weer een ervaring rijker.
Deze jachthaven heeft dan geen Royal voor haar naam, de douche was ROYAL!!
Ik snap precies wat er mee bedoeld wordt en dat is mijn motto voor deze vakantie.
Zeilen, genieten en aankomen.
Er is toch wel iets van spanning en lichte buikpijn.. Begrijpelijk als je voor het eerst de plas oversteekt denk ik.
We kijken elkaar aan en zeggen niets. Ik zie enkel opwinding en "zin" in Ad zijn ogen.
WE GAAN!
De vooruitzichten voor de komende 24 uur zijn prima.
Lowestoft is een ideale haven voor een oversteek vanuit Nederland. Je kunt er binnen een etmaal zijn.
Het eerste stuk langs de kust varen we richting IJmuiden, maar steeds meer zee kiezend, dit omdat ik bij de vorige poging behoorlijk ziek ben geweest. Maar de omstandigheden zijn nu prima. De boot snijd heerlijk door het water en Ad geniet en ik voel mij goed.
IJmuiden is nog steeds in zicht en laat mij voelen dat we nog terug kunnen.
Langzaam kiezen we meer zee en laten het land achter ons verdwijnen.
Eenmaal voorbij het eerste windmolenpark, doemde al snel het tweede op. Wat zijn ze groot als je er langs vaart!
We steken de eerste shippinglane over, wat een grote schepen! Opletten dus.
Het is even wennen, de gedachte zo lang op zee te zijn. We koken, eten en genieten!
We houden de hele dag een mooi tempo aan.
De zonsondergang is fenomenaal! Om 22.45 is zij weg. Nooit zo'n mooie ondergang gezien. Ik kan haar bijna horen sissen.
In het donker lijken de booreilanden die we passeren ware kerstbomen, keurig op een rij, schitterend verlicht.
Dat geeft mij het gevoel niet alleen te zijn in deze eindeloze leegte.
De bijna volle maan verlicht de zee en de sterren zijn niet te tellen.
Nooit geweten dat de nacht niet echt donker is...
Langzaam zeilen we de nacht in, af en toe een vissersboot die met veel licht op ons af komt, maar uiteindelijk weer koers verlegt.
Na het genieten van dit schouwspel is het mijn beurt om te slapen. Ik lig heerlijk, ben moe, maar mijn hoofd begint te malen.
Wat als...ik kan de spook scenario's niet verjagen.
Na twee uur weer opgestaan en lekker in de kuip gaan zitten genieten.
Ergens ver voor ons zit een enorme onweersbui. Het weerlichten op zee is prachtig in het donker. Het gerommel daarentegen enorm.
Wat draagt geluid ver over zee!
De zonsopkomst is even prachtig als haar ondergang. Een grote oranje bol net boven de horizon.
Om de beurt slapen we een paar uur, zo is het goed vol te houden.
Toch handig zo'n stuurautomaat. dat vaart heerlijk relaxed. De wind is niet veel, maar de motor blijft uit, en langzaam glijden we verder richting Engeland.
Zo duurt de nieuwe dag en de reis wel wat langer, zeker als je verder niets om je heen ziet.
Maar het weer is zo heerlijk, dat we daar nog even van willen profiteren.
Af en toe zien we onweersbuien ontstaan, maar wij hebben er geen last van. Ze trekken ver voor ons langs van zuid naar noord.
En dan, ineens... 3 bruinvissen voor de boot!
Geweldig. Snel naar het voordek. Helaas geen camera bij de hand, die wil ik nu niet halen, bang dat ik het mis.
Hun spel is zo gezellig. Tuimelend voor, onder, achter de boot. een heerlijk schouwspel.
Zeker als je dit voor het eerst met eigen ogen ziet.
Iets eerder dan aangegeven draait de wind en wij zitten in het oog. Dus uren geen wind, nu wordt het tijd om de motor bij te zetten.
(op dat geluid kun je heerlijk even een dutje doen)
Het valt mij op dat we niet een zeiljacht zien onderweg. Wat een eenzaamheid en een monotoon uitzicht.
Ik ga er bijna van hallucineren.. Zie windmolens die er echt niet zijn.
Volgens de GPS zullen we om 15.00 uur in Lowestoft aankomen.
Ik kijk er naar uit! Ik wil land zien.
Ik pak de verrekijker om te zien of ik al iets van een kustlijn kan ontdekken. Maar waar ik ook kijk, geen land!
Achteraf ook geen wonder. Hoe dichter we bij de kust komen hoe dichter de zee mist wordt een donkere waternevel stijgt op
uit zee, geen straaltje zon kan er meer door heen en wij varen in een heel klein, dicht coconnetje.
Na een uur zo gevaren te hebben komt er in het midden een lichte opening, waar heel vaag wat zonnestralen door heen komen.
Wat een vreemde ervaring! De opening ligt op onze koers, dus ik heb het gevoel door een "gate" te varen.
Waar is nu het land!??
De GPS laat zien dat we er toch echt bijna moeten zijn...
Volgens de Pilot is Lowestoft goed herkenbaar aan de enorme windmolens, maar voor ons blijven ze verborgen.
Ineens doemen de havenhoofden van Lowestoft op. Ik schat zo'n 500 meter voor ons!
Eindelijk.
We willen niet in de Royal Norfolk & Suffolk Yacht Club liggen en gaan door de brug naar de verenigingshaven.
Wat een leuk onthaal! De man van dienst heeft ons over de marifoon gehoord en staat ons al op te wachten.
Hij feliciteert ons met onze eerste overtocht en wij, wij zijn apetrots!
YES Engeland op eigen kiel!
We zijn weer een ervaring rijker.
Deze jachthaven heeft dan geen Royal voor haar naam, de douche was ROYAL!!
Na een nacht heerlijk geslapen te hebben, nog vol van onze ervaring, gaan we de omgeving verkennen.
We stappen op onze fietsjes en gaan als eerste naar de haven ingang aan zee.
Die was gisteren zo verstopt in de mist. Die willen we graag bij helder weer zien.
De plaats zelf heeft een wat triest uiterlijk. Het rijke vissersleven van vroeger is nog wel te zien, maar de stad is behoorlijk verpauperd.
Het Trawlerdock is leeg en de visafslag ligt er verloren bij. Wel heeft de boulevard een mooi nieuw uiterlijk gekregen.
We verbazen ons over het aantal tankers die voor de kust voor anker liggen.
Door de oliecrisis wachten ze op het sein weer anker te lichten. De prijzen zijn nu te laag. Hoe lang zullen ze daar liggen, vragen wij ons af.
Het uitzicht over zee en de ingang is bij helder weer prachtig. Wat een statige haven hoofden heeft Lowestoft.
We fietsen verder naar Point Ness, het meest oostelijke puntje van Engeland. Een groot kompas met vele pijlen naar alle windstreken. Jammer dat het achter een industrieterrein ligt en er niet veel mee gedaan wordt.
De tip van de haven meester om te gaan eten in "The Red Haring" ging niet door! Jammer, hij zat vol.
Dan maar gelijk aan het Engelse fast foot, Fish & Chips, zonder azijn graag!
Wat was dit smerig, maar je moet het wel een keer eten.
Later kwamen we er achter dat hoe langer de rij bij die tenten, hoe beter de kwaliteit. Maar de vette hap eten op een bankje aan een meertje met ondergaande zon, iets het binnenland in, heeft ook wel wat.
Bij terugkomst op de boot checken we het weer en zien dat er verandering komt in het mooie weer.
Het "hoog" is ver weg, het "laag" overheerst.
De weersomslag komt op maandag volgens de kaarten,zware bewolking en fikse buien worden afgewisseld met flinke zonnige perioden.
We luisteren de marifoon uit voor de laatste weerberichten en horen op dat moment dat er twee Nederlandse jachten in de problemen zijn. Een jacht met motorpech dreigt op een zandbank te stranden, de ander had een uitgeputte crew.
Ik had met ze te doen! Maar de redders zijn ware helden en gelukkig liep alles goed af.
Morgen vertrekken we naar Harwich, we rekenen wat af i.v.m. het tij.
De riviermondingen veranderen daar per seizoen, we willen met het laatste beetje vloedstroom naar binnen.
Van de havenmeester krijgen we de nieuwste kaartjes met beboeiing van alle rivieren. Handig om dat naast onze kaarten en GPS te hebben.
We stappen op onze fietsjes en gaan als eerste naar de haven ingang aan zee.
Die was gisteren zo verstopt in de mist. Die willen we graag bij helder weer zien.
De plaats zelf heeft een wat triest uiterlijk. Het rijke vissersleven van vroeger is nog wel te zien, maar de stad is behoorlijk verpauperd.
Het Trawlerdock is leeg en de visafslag ligt er verloren bij. Wel heeft de boulevard een mooi nieuw uiterlijk gekregen.
We verbazen ons over het aantal tankers die voor de kust voor anker liggen.
Door de oliecrisis wachten ze op het sein weer anker te lichten. De prijzen zijn nu te laag. Hoe lang zullen ze daar liggen, vragen wij ons af.
Het uitzicht over zee en de ingang is bij helder weer prachtig. Wat een statige haven hoofden heeft Lowestoft.
We fietsen verder naar Point Ness, het meest oostelijke puntje van Engeland. Een groot kompas met vele pijlen naar alle windstreken. Jammer dat het achter een industrieterrein ligt en er niet veel mee gedaan wordt.
De tip van de haven meester om te gaan eten in "The Red Haring" ging niet door! Jammer, hij zat vol.
Dan maar gelijk aan het Engelse fast foot, Fish & Chips, zonder azijn graag!
Wat was dit smerig, maar je moet het wel een keer eten.
Later kwamen we er achter dat hoe langer de rij bij die tenten, hoe beter de kwaliteit. Maar de vette hap eten op een bankje aan een meertje met ondergaande zon, iets het binnenland in, heeft ook wel wat.
Bij terugkomst op de boot checken we het weer en zien dat er verandering komt in het mooie weer.
Het "hoog" is ver weg, het "laag" overheerst.
De weersomslag komt op maandag volgens de kaarten,zware bewolking en fikse buien worden afgewisseld met flinke zonnige perioden.
We luisteren de marifoon uit voor de laatste weerberichten en horen op dat moment dat er twee Nederlandse jachten in de problemen zijn. Een jacht met motorpech dreigt op een zandbank te stranden, de ander had een uitgeputte crew.
Ik had met ze te doen! Maar de redders zijn ware helden en gelukkig liep alles goed af.
Morgen vertrekken we naar Harwich, we rekenen wat af i.v.m. het tij.
De riviermondingen veranderen daar per seizoen, we willen met het laatste beetje vloedstroom naar binnen.
Van de havenmeester krijgen we de nieuwste kaartjes met beboeiing van alle rivieren. Handig om dat naast onze kaarten en GPS te hebben.