De overtocht
"40 uur zeilen is best lang op een grote, stille zee. Maar dan lig je ook wel mooi in de baai voor Scarborough Fair"!
We vertrekken vanaf Texel, vroeg in de ochtend.
Het is al weken stralend weer in Nederland en we verheugen ons op een mooie overtocht.
Het is rustig weer, mooie wind en een heerlijke zon.
We kijken nu al uit naar de zonsondergang en de heldere sterrenhemel. Dat heeft zo'n indruk gemaakt bij de vorige oversteek!
Midden op de dag, na uren heerlijk zeilen, zien we een groot schip met hoge snelheid op ons af komen.
We zetten de marifoon aan. Het blijkt een guard ship te zijn die ons over de marifoon duidelijk maakt dat we koers moeten verleggen..
Ik kijk Ad verbaast aan. Waarom? Er is niets te zien hier..
Nee, niet boven water, maar wel er onder. Er wordt kilometers kabel gesleept, en wij varen er recht op af. We bedanken de mannen en wijzigen koers. Ook onder water schuilen de gevaren.
De wind trekt aan in de namiddag en draait iets naar voor, de wolken worden dikker, zo jammer. Daar gaat onze zonsondergang en heldere sterrenhemel.
De zee wordt ook minder vriendelijk en we hebben beiden niet veel zin in eten. Toch proberen we iets naar binnen te krijgen, al gaat het niet van harte.
Ik ga als eerste even liggen, maar door het rollen val ik moeilijk in slaap. Uiteindelijk heb ik wel iets geslapen en bij het eerste ochtendlicht ga ik weer aan dek.
Ad heeft de hele nacht doorgevaren en nu is het zijn beurt om te slapen. Hij was behoorlijk moe en was naar van het rollen.
Vanaf nu gaan we 3 uur op, 3 uur af, dat hadden we toch eerder moeten doen..
Ik neem het roer over en tuur over zee. Het is kil en af en toe wat spetters van regen. De lucht zit potdicht met bewolking.
Toch doet de zon af en toe een poging er even door te piepen, dat zorgt bij mij voor een glimlach..
De vogels komen langs om een goede morgen achter te laten op het dek. Er passeert een zeiljacht, ws op de terugtocht naar Nederland. We zwaaien even naar elkaar.
Er doemt een rij booreilanden op uit de lichte mist, maar verder is er leegte en het klotsende geluid van golven tegen de boot.
Even denk ik aan Nederland, met het mooie weer en lekkere temperatuur....en zachtjes zing ik "let the sun shine".
Het schema van elk 3 uur slapen werkt prima. zo houden we het wel vol.
We eten niet veel, maar drinken genoeg. Onze magen hebben er even geen zin in. We zetten de motor bij want we verliezen te veel snelheid. We willen graag voor middennacht aankomen in Scarborough.
Het is half 10 in de ochtend, we zijn nu 26 uur onderweg, en we moeten nog 77 mijl. Met een gemiddelde van 6 knp moet dat lukken.
Na een etmaal leegte, ... Eindelijk zien we een puntje land! Heel, heel in de verte... Maar het is land!
De kaap van Flamborough Head, links van ons.
Geen idee hoe laat het was, ik ben elk besef van tijd kwijt, maar wist dat we nu binnen 6-8 uur op onze bestemming kunnen zijn.
Maar we krijgen zo nog stroom tegen..
We houden Flamborough Head op ruime afstand, omdat daar een behoorlijke stroom tegen staat nu en het samenkomen van twee stromen een chaotische zee geeft. Kan het nog chaotischer vandaag, vraag ik mij af?!
Heerlijk om weer kust te zien, ook al is het ver weg, we hebben weer wat te kijken door de verrekijker. Jammer dat de zon niet schijnt,
de ruige krijt rotsen hebben nu een spookachtig uiterlijk. De hoge wanden die recht uit zee komen, zijn grillig en grauw.
Ad neemt zijn laatste rust niet, hij heeft goed geslapen dus ik ga nog even een uurtje benedendeks.
Ik wordt wakker van Ad, die de havenmeester van Scarborough aanroept over de marifoon.
Snel kom ik boven en zie een prachtige baai, fel verlicht en in de verte speelt een band in een van de kroegen.
Het is half 10 in de avond en het water staat nog te laag om naar binnen te varen. We gooien het anker uit en kijken wat er allemaal voor ons gebeurd. Om 23.00 uur stopt de muziek en mensen komen massaal maar het strand. Wij liggen op enkele meters afstand van de vloedlijn en zien voor ons een prachtige vuurwerk show. Wat een warm onthaal!
Over de marifoon horen we de havenmeester, we kunnen naar binnen.
Hij helpt ons met aanleggen en wenst ons een goede nacht.
We feliciteren elkaar en gaan gelijk naar bed.
Wat heerlijk om aan de kade te liggen en zonder het rollen van de zee in slaap te vallen.
We vertrekken vanaf Texel, vroeg in de ochtend.
Het is al weken stralend weer in Nederland en we verheugen ons op een mooie overtocht.
Het is rustig weer, mooie wind en een heerlijke zon.
We kijken nu al uit naar de zonsondergang en de heldere sterrenhemel. Dat heeft zo'n indruk gemaakt bij de vorige oversteek!
Midden op de dag, na uren heerlijk zeilen, zien we een groot schip met hoge snelheid op ons af komen.
We zetten de marifoon aan. Het blijkt een guard ship te zijn die ons over de marifoon duidelijk maakt dat we koers moeten verleggen..
Ik kijk Ad verbaast aan. Waarom? Er is niets te zien hier..
Nee, niet boven water, maar wel er onder. Er wordt kilometers kabel gesleept, en wij varen er recht op af. We bedanken de mannen en wijzigen koers. Ook onder water schuilen de gevaren.
De wind trekt aan in de namiddag en draait iets naar voor, de wolken worden dikker, zo jammer. Daar gaat onze zonsondergang en heldere sterrenhemel.
De zee wordt ook minder vriendelijk en we hebben beiden niet veel zin in eten. Toch proberen we iets naar binnen te krijgen, al gaat het niet van harte.
Ik ga als eerste even liggen, maar door het rollen val ik moeilijk in slaap. Uiteindelijk heb ik wel iets geslapen en bij het eerste ochtendlicht ga ik weer aan dek.
Ad heeft de hele nacht doorgevaren en nu is het zijn beurt om te slapen. Hij was behoorlijk moe en was naar van het rollen.
Vanaf nu gaan we 3 uur op, 3 uur af, dat hadden we toch eerder moeten doen..
Ik neem het roer over en tuur over zee. Het is kil en af en toe wat spetters van regen. De lucht zit potdicht met bewolking.
Toch doet de zon af en toe een poging er even door te piepen, dat zorgt bij mij voor een glimlach..
De vogels komen langs om een goede morgen achter te laten op het dek. Er passeert een zeiljacht, ws op de terugtocht naar Nederland. We zwaaien even naar elkaar.
Er doemt een rij booreilanden op uit de lichte mist, maar verder is er leegte en het klotsende geluid van golven tegen de boot.
Even denk ik aan Nederland, met het mooie weer en lekkere temperatuur....en zachtjes zing ik "let the sun shine".
Het schema van elk 3 uur slapen werkt prima. zo houden we het wel vol.
We eten niet veel, maar drinken genoeg. Onze magen hebben er even geen zin in. We zetten de motor bij want we verliezen te veel snelheid. We willen graag voor middennacht aankomen in Scarborough.
Het is half 10 in de ochtend, we zijn nu 26 uur onderweg, en we moeten nog 77 mijl. Met een gemiddelde van 6 knp moet dat lukken.
Na een etmaal leegte, ... Eindelijk zien we een puntje land! Heel, heel in de verte... Maar het is land!
De kaap van Flamborough Head, links van ons.
Geen idee hoe laat het was, ik ben elk besef van tijd kwijt, maar wist dat we nu binnen 6-8 uur op onze bestemming kunnen zijn.
Maar we krijgen zo nog stroom tegen..
We houden Flamborough Head op ruime afstand, omdat daar een behoorlijke stroom tegen staat nu en het samenkomen van twee stromen een chaotische zee geeft. Kan het nog chaotischer vandaag, vraag ik mij af?!
Heerlijk om weer kust te zien, ook al is het ver weg, we hebben weer wat te kijken door de verrekijker. Jammer dat de zon niet schijnt,
de ruige krijt rotsen hebben nu een spookachtig uiterlijk. De hoge wanden die recht uit zee komen, zijn grillig en grauw.
Ad neemt zijn laatste rust niet, hij heeft goed geslapen dus ik ga nog even een uurtje benedendeks.
Ik wordt wakker van Ad, die de havenmeester van Scarborough aanroept over de marifoon.
Snel kom ik boven en zie een prachtige baai, fel verlicht en in de verte speelt een band in een van de kroegen.
Het is half 10 in de avond en het water staat nog te laag om naar binnen te varen. We gooien het anker uit en kijken wat er allemaal voor ons gebeurd. Om 23.00 uur stopt de muziek en mensen komen massaal maar het strand. Wij liggen op enkele meters afstand van de vloedlijn en zien voor ons een prachtige vuurwerk show. Wat een warm onthaal!
Over de marifoon horen we de havenmeester, we kunnen naar binnen.
Hij helpt ons met aanleggen en wenst ons een goede nacht.
We feliciteren elkaar en gaan gelijk naar bed.
Wat heerlijk om aan de kade te liggen en zonder het rollen van de zee in slaap te vallen.
Wie kent dit liedje van Simon en Garfunkel niet?
Door het lied krijg je een bepaald gevoel bij deze plaats: een niet te grote badplaats met mooie Victoriaanse huizen aan de boulevard en in het centrum een overdekte oude markthal waar verse tomaten, verse kruiden en veel groente worden verkocht.
Om half 8 ben ik wakker en heb enorme behoefte aan koffie!
Ik zit in de kuip en besef nu dat we er zijn! Wat een bedrijvigheid al op dit vroege tijdstip.
De rondvaart bootjes worden weer klaargemaakt voor een rondje van 10 minuten op zee.. De eettentjes krijgen verse voorraad en de casino's ontsteken de neonlichten..
We nemen zo een heerlijke douche en gaan eens kijken wat Scarborough te bieden heeft.
We pakken de fietsjes en gaan op weg.
Het weer is bewolkt, maar een heerlijke temperatuur.
Tijdens het rondje door Scarborough op de fiets, zien we dat de mondaine badplaats van weleer een badplaats van deze tijd is geworden.
Gokhallen, draaimolen, Fish & Chips en souvenirwinkels, opgefleurd met neonverlichting, maken het een boulevard van deze tijd.
We zien veel vergane glorie. Maar wel goed onderhouden.
Als we 's avond tijdens de wandeling het bordje Old Town zien, lopen we verwachtingsvol omhoog.
De oude panden zijn er nog, maar hebben nu grote etalages en alleen als je je blik naar boven richt,
zie je bij sommige panden de mooie gevels en ramen.
Iets buiten het centrum ligt een SPA-complex met een bijzonder openlucht theater en het mooie Grand Hotel.
Even verderop kun je met een liftje de heuvel op van de boulevard naar het centrum van de stad.
Het zijn de parels van Scarborough.
Laat in de avond begint er iets hard te loeien, we kijken elkaar aan en al snel weten we wat het is. Het is de misthoorn van de vuurtoren.
Omdat we hier nu verplicht iets langer liggen vanwege mist en windstilte, kijken we in onze pilots naar de volgende bestemmingen.
Whitby, Hartlepool, Grimsby, Wells next the Sea, Lowestoft, we gaan het zien of we hoger komen, en dan steken
we alweer over naar Den Helder en zit onze vakantie er weer op.
3 weken is bijna te kort, zeker als je nog wat dagen verwaaid ligt. Maar zo ver is het hier nog niet!
We hebben 4 dagen hier gelegen, geen wind en veel zee mist, maar morgen vroeg vertrekken we weer.
Door het lied krijg je een bepaald gevoel bij deze plaats: een niet te grote badplaats met mooie Victoriaanse huizen aan de boulevard en in het centrum een overdekte oude markthal waar verse tomaten, verse kruiden en veel groente worden verkocht.
Om half 8 ben ik wakker en heb enorme behoefte aan koffie!
Ik zit in de kuip en besef nu dat we er zijn! Wat een bedrijvigheid al op dit vroege tijdstip.
De rondvaart bootjes worden weer klaargemaakt voor een rondje van 10 minuten op zee.. De eettentjes krijgen verse voorraad en de casino's ontsteken de neonlichten..
We nemen zo een heerlijke douche en gaan eens kijken wat Scarborough te bieden heeft.
We pakken de fietsjes en gaan op weg.
Het weer is bewolkt, maar een heerlijke temperatuur.
Tijdens het rondje door Scarborough op de fiets, zien we dat de mondaine badplaats van weleer een badplaats van deze tijd is geworden.
Gokhallen, draaimolen, Fish & Chips en souvenirwinkels, opgefleurd met neonverlichting, maken het een boulevard van deze tijd.
We zien veel vergane glorie. Maar wel goed onderhouden.
Als we 's avond tijdens de wandeling het bordje Old Town zien, lopen we verwachtingsvol omhoog.
De oude panden zijn er nog, maar hebben nu grote etalages en alleen als je je blik naar boven richt,
zie je bij sommige panden de mooie gevels en ramen.
Iets buiten het centrum ligt een SPA-complex met een bijzonder openlucht theater en het mooie Grand Hotel.
Even verderop kun je met een liftje de heuvel op van de boulevard naar het centrum van de stad.
Het zijn de parels van Scarborough.
Laat in de avond begint er iets hard te loeien, we kijken elkaar aan en al snel weten we wat het is. Het is de misthoorn van de vuurtoren.
Omdat we hier nu verplicht iets langer liggen vanwege mist en windstilte, kijken we in onze pilots naar de volgende bestemmingen.
Whitby, Hartlepool, Grimsby, Wells next the Sea, Lowestoft, we gaan het zien of we hoger komen, en dan steken
we alweer over naar Den Helder en zit onze vakantie er weer op.
3 weken is bijna te kort, zeker als je nog wat dagen verwaaid ligt. Maar zo ver is het hier nog niet!
We hebben 4 dagen hier gelegen, geen wind en veel zee mist, maar morgen vroeg vertrekken we weer.