Zee mist!
Als de haven nog in diepe rust is sta ik op om te kijken of er vandaag nog veel zee mist is. We willen verder!
4 dagen deze gezellige kermis is genoeg voor ons.
Het is potdicht, maar er staat iets meer wind, dus gokken we dat de mist snel zal verwaaien. We besluiten te gaan.
Om 9.30 uur varen we uit, de mist is op zee meer dan we dachten en de wind is plots verdwenen.
We weten dat hier erg veel gevist wordt, dus ik sta/zit op de uitkijk om de vlaggetjes te spotten. Die willen we niet in de schroef krijgen.
En zo laveren we op de motor in een cocon van mist langs de vlaggen op weg naar Whitby.
Heel langzaam trekt de mist op en komt er wat wind, dus kunnen op de Genua verder. We zien soms een top van een klif boven de mist uit komen, maar verder is de kust nog een groot geheim voor ons. Op de route terug zullen we er hopelijk genoeg van zien.
Op de GPS zien we dat we langs Robin Hood's Bay varen, daar wordt de mist ineens dunner en kunnen we land zien.
Prachtige kliffen en steile robuuste rotsen, recht uit zee. Een macabere sfeer zo in de mistflarden.
We hebben gelezen dat er een mooie klifwandeling naar het dorpje loopt, die staat al op ons programma.
Uit de mist komen er wat vinnen voor de boot! Ik grijp mijn fototoestel en probeer te volgen waar ze zijn.
Vele klikken verder heb ik ze op de plaat. Het blijken twee Minke Whale's te zijn. Prachtig!
We naderen Whitby en uit het niets zie ik boven op de klif de ruïnes van Whitby Abby. Wat een imposant gezicht. Vroeger was deze Abby een baken op zee voor menig schipper. Ik kan mij daar alles bij voorstellen.
We ronden de Whitby Bell Boy, dat is een boei die waarschuwt voor de Whitby Rock, een rots, net onder het wateroppervlakte, vlak voor de haven ingang. Je hoort hem van ver bellen op de deining van de golven.
Erg handig als er dichte mist op zee is, maar kijk ook op de navigatie, dat vertrouw ik net iets meer.
We komen iets te vroeg aan, er staat nog niet genoeg water om naar binnen te varen. We roepen de brugwachter op via de marifoon om te vragen hoe laat we naar binnen kunnen.
Over twee uur.
We gooien het anker uit voor het stand en gaan ons in de kuip vermaken met wat we allemaal zien.
De zon is gaan schijnen, de mist opgetrokken, dus wij houden het prima uit hier.
Ook hier kent men het fenomeen "ongebouwd piratenschip" voor een korte toeristen rondvaart op zee.
Ze varen af en aan onder luid gezang van piratenliederen die uit de bootspeakers komen.
Om 17.00 uur varen we door de brug richting haven. De havenmeester staat ons al op te wachten en wijst ons een plekje.
Neus in de wind en zon in de kuip. Heerlijk!
.
4 dagen deze gezellige kermis is genoeg voor ons.
Het is potdicht, maar er staat iets meer wind, dus gokken we dat de mist snel zal verwaaien. We besluiten te gaan.
Om 9.30 uur varen we uit, de mist is op zee meer dan we dachten en de wind is plots verdwenen.
We weten dat hier erg veel gevist wordt, dus ik sta/zit op de uitkijk om de vlaggetjes te spotten. Die willen we niet in de schroef krijgen.
En zo laveren we op de motor in een cocon van mist langs de vlaggen op weg naar Whitby.
Heel langzaam trekt de mist op en komt er wat wind, dus kunnen op de Genua verder. We zien soms een top van een klif boven de mist uit komen, maar verder is de kust nog een groot geheim voor ons. Op de route terug zullen we er hopelijk genoeg van zien.
Op de GPS zien we dat we langs Robin Hood's Bay varen, daar wordt de mist ineens dunner en kunnen we land zien.
Prachtige kliffen en steile robuuste rotsen, recht uit zee. Een macabere sfeer zo in de mistflarden.
We hebben gelezen dat er een mooie klifwandeling naar het dorpje loopt, die staat al op ons programma.
Uit de mist komen er wat vinnen voor de boot! Ik grijp mijn fototoestel en probeer te volgen waar ze zijn.
Vele klikken verder heb ik ze op de plaat. Het blijken twee Minke Whale's te zijn. Prachtig!
We naderen Whitby en uit het niets zie ik boven op de klif de ruïnes van Whitby Abby. Wat een imposant gezicht. Vroeger was deze Abby een baken op zee voor menig schipper. Ik kan mij daar alles bij voorstellen.
We ronden de Whitby Bell Boy, dat is een boei die waarschuwt voor de Whitby Rock, een rots, net onder het wateroppervlakte, vlak voor de haven ingang. Je hoort hem van ver bellen op de deining van de golven.
Erg handig als er dichte mist op zee is, maar kijk ook op de navigatie, dat vertrouw ik net iets meer.
We komen iets te vroeg aan, er staat nog niet genoeg water om naar binnen te varen. We roepen de brugwachter op via de marifoon om te vragen hoe laat we naar binnen kunnen.
Over twee uur.
We gooien het anker uit voor het stand en gaan ons in de kuip vermaken met wat we allemaal zien.
De zon is gaan schijnen, de mist opgetrokken, dus wij houden het prima uit hier.
Ook hier kent men het fenomeen "ongebouwd piratenschip" voor een korte toeristen rondvaart op zee.
Ze varen af en aan onder luid gezang van piratenliederen die uit de bootspeakers komen.
Om 17.00 uur varen we door de brug richting haven. De havenmeester staat ons al op te wachten en wijst ons een plekje.
Neus in de wind en zon in de kuip. Heerlijk!
.
De jachthaven van Whitby is van alle moderne faciliteiten voorzien. We nemen een heerlijke douche en doen boodschappen in een mega winkel, die op loopafstand ligt. We maken een korte wandeling en proeven de sfeer van een gezellig stadje met vriendelijke mensen.
Het heeft een hele andere uitstraling dan Scarborough. De kleine kruipdoor sluipdoor staatjes, die stijl omhoog lopen vertellen nog de verhalen van een grote zeevaart geschiedenis. Vroeger was hier een levendige vissersvloot en werden er schepen gebouwd.
Ook de armoede van toen is nog zichtbaar.
We lopen de oude stenen trap omhoog met zijn 199 treden en komen uit bij de kapel en verderop bij Whitby Abby.
Een schitterend uitzicht over zee en de haveningang.
Op de terugweg drinken we wat bij The Black Horse, een bekende pub onder zeilers. Het is een gezellig huiskamerachtige pub met een gemoedelijke sfeer.
We maken plannen voor de komende dagen. Morgen gaan we de klifwandeling maken en we willen ook met de trein door de North Yorkshire Moors.
Nu eerst wat eten en dan zijn we toe aan een goede nachtrust.
Je wordt doodmoe van het turen in de mist...
We verteken met een rugzak vol drinken en het fototoestel voor de klifwandeling naar Robin Hood's Bay. Het is erg warm en de zon schijnt uitbundig. Een klein briesje van zee maakt het aangenaam.
Robin Hood's Bay is een oud smokkelaars dorpje direct aan zee. De oude smokkelaars tunnels bestaan nog en zijn via het strand te benaderen en te bezoeken.
Het is een schitterende wandeling over eindeloze vlakten en dan weer kleine bosschages met stroompjes.
We passeren een eenzaam gebouw waarop enorme toeters staan, het blijken grote misthoorns te zijn. Bizar om dit hier te zien, zo verlaten...
Na 4 uur lopen komen we in het dorpje en zijn verbaast over de enorme steile kruipdoor sluipdoor steegjes.
We gaan naar het strand en eten hier Fish & Chips op aanraden van de havenmeester. Het is een toeristisch dorpje met veel historie.
Om 17.00 nemen we de bus terug naar de haven. Het is een dag met een sterretje!
Vandaag nemen we de oude stoomtrein naar Pickering. De locomotief is gebruikt in de Harry Potter films.
We rijden langs historische stationnetjes en door een prachtig gebied.
Het lijkt of we in het begin van de 19e eeuw zijn belandt.
Het weer is erg warm en we wandelden door oude, bijna verlaten stadjes, waar het leven nog genomen wordt zoals het komt.
We merken dat het drukker wordt met toeristen, zeker als het om dit soort uitstapjes gaat. Op elk stationnetje is het druk.
We maken nog een wandelingetje door een depot waar oude locomotieven staan te stomen en daarna nemen we de trein weer terug richting haven.
Na het eten kijken we naar de weerkaarten en besluiten morgen avond naar Grimsby te zeilen. We willen eigenlijk hoger, maar de wind is absoluut ongunstig. En motoren, daar hebben we geen zin in.
We genieten nog lang in de avond van de mooie zonsondergang en duiken daarna voldaan ons bed in.
We moeten een goede nacht maken, want morgen nacht zitten we op zee...