Snapt ie het of snapt ie het niet!
Subtitel: je hoeft niet aan een boom te hangen om een Eikel te zijn
Als je met je zeilboot in de haven ligt, is de kans groot dat er een andere zeilboot naast je komt liggen.
Zowel links als rechts.
Nu heb ik het geluk dat ik op een wel heel mooi plekje lig in de jachthaven van Texel. ( Deze week ben ik alleen aan boord)
Aan het einde van de steiger, het langst in de zon en mooi uitzicht op de dijk.
Ad moet voor nog een paar dagen terug naar huis, wat erg jammer is, maar ik vermaak mij hier uitstekend, hoewel het natuurlijk veel gezelliger is als we met z'n tweeën zijn. Maar nu even niet...
Je moet je voorstellen dat de steiger een "T" steiger is, twee boten naast elkaar en dan een klein steigertje langs de boot,
waar je je boot goed vast kunt maken en gemakkelijk aan de zijkant aan boord kunt komen.
Onze boot is voor zijn lengte net iets breder dan de gemiddelde zeilboot, dus nemen we soms net iets meer ruimte in, maar vaak zijn de plekken ruim genoeg zodat niemand uitgesloten wordt om naast ons te komen liggen.
Op de plek waar ik nu lig is het net even anders, het plekje wat over is, is net niet breed genoeg voor de gemiddelde watercaravan,
maar een mooie ranke boot kan er nog een mooi plekje vinden.
Er is plaats genoeg, dus tot gister had ik geen buren..
De man is druk aan de poets, met zoet water en een geel huishoud doekje, dat zegt al iets, maar laat ik niet te vooringenomen zijn.
Ik vind het al knap dat hij zich in het gaatje heeft gewurmd.
Na zijn gepoetst groet ik hem en krijg een vriendelijk knikje terug.
Ik merk dat we eigenlijk te strak tegen elkaar aan liggen, wat ik ook terloops meldt, maar de man was helemaal weg van dit plekje...
Na een paar uur zie ik, naar wat later blijkt zijn zoon en later nog een zoon. Verlegen pubers met een verveelde blik.
Zij zitten keurig in de kuip op een bootkussen te niksen..
Na mijn terugkomst zie ik dat er heerlijk getafeld is, de restjes mikken ze in zee.
Voor drie kerels vind ik het er hoogwaardig uitzien.
Mijn vermoeden dat we te strak tegen elkaar aan liggen word duidelijk in de loop van de avond.
Ik zit te lezen en de boot maakt rukjes, geen mooi afgemaakte rustige schommel bewegingen, zoals op het water.
Ik word er wat misselijk van. Zij zijn immers met meerdere personen, dus elke grove beweging voel ik, wat niet echt prettig is.
Ik neem mij voor er de volgende dag iets over te zeggen op een vriendelijke toon.
Ze hebben twee etmalen gevaren voordat ze eindelijk op Texel aankomen, wel overnacht in IJmuiden, maar het is dan eindelijk vakantie!
Ze hebben er zin in. Nou dat heb ik gemerkt!
Hoewel ik die dag geen enkel vrouwspersoon heb gezien op hun boot, kom ik er toch echt niet onderuit te denken dat er wel degelijk een vrouw aan boord is!
Onze boot gaat vreselijk te keer die nacht, en het is absoluut windstil!
Hier moet ik toch echt iets mee denk ik. Onschuldig vraag ik de volgende ochtend hoe lang ze hier zouden blijven.
Tot mijn grote schrik bleven ze een weekje..
Hoe pak ik dit aan is mijn eerste gedachte.
Ik zit heerlijk in het zonnetje mijn broodje te eten en heb tot dan toe nog steeds de dame aan boord
van mijn buur-boot niet gezien. Maar ze is er wel degelijk!
Geef de koffie even. Geef mijn sokken eens, mijn voeten zijn koud, zei zoon nummer 1.
Je hebt alle spullen voor de douche in mij tas gestopt, behalve een handdoek, zei zoon nummer 2..
Was even mijn zonnebril af...En ga zo maar door!
De drie mannen zitten buiten in de zon, en zij maar aandragen wat er wordt gevraagd, ik zie enkel armen en handen..
Om half één vind ik het welletjes, en ga weg. Dan zie ik haar voor het eerst!
Hoe zal ik het zeggen? Zal ik het zeggen? Er is plek genoeg, ze kunnen zo twee plekjes opschuiven..
Op de steiger kom ik hem tegen.
Voorzichtig probeer ik aan te geven dat het toch niet echt een goed plan is om bij mij naast te liggen vanwege de te krappe plek.
Hij keek mij vragend aan.
Ik zei dat ik vannacht nogal last heb gehad van een "stotende boot", het was er uit voor ik er erg in had!
O is zijn antwoord, ik niet hoor.. Niets van gemerkt!
Hij draait zich om en loopt weg, en ik, ik blijf achter met een rood hoofd.
Of is het toch jammer dat Ad er nu niet is...
Juli 2010