De redding.
We hijsen ons in de zeilpakken en zeggen niet veel.
Het zit er op en we zijn hier in dit gebied nog niet uitgekeken.
De koffie is gezet, alles staat stormvast.
Het weer is helder en de wind prima.
We gooien los en kijken om ons heen om de laatste beelden vast te houden op ons netvlies.
Drie kwartier later varen we zee op richting Nederland. We zullen er ongeveer 26-30 uur over varen.
De zee is rustig en lang kunnen we achter ons het land blijven zien.
We draaien gelijk 3 uur op 3 uur af.
In de avond trekt de wind behoorlijk aan en wordt de zee ruwer, met golven die ons flink laten deinen en af en toe een golf in onze nekken gooit.
Ik draai de wacht van 24.00 uur tot 0.3.00 uur en moet een shippinglane oversteken.
Links en rechts zie ik de lichten van de grote schepen, maar de AIS laat zien dat alles buiten onze koers blijft.
Een groot fel verlicht passagiersschip kan ik moeilijk pijlen door al het licht en komt erg dicht in de buurt.
Ik verleg wat koers en hij passeert vlak achter langs.
En zo schommelen we de nacht door. Ik laat alles van de afgelopen weken nog eens langs komen en probeer het vast te houden.
Na uren turen in het donker neemt Ad het roer en ga ik proberen te slapen..
We naderen de laatste shippinglane, Ad staat aan het roer, het is er druk. We moeten recht oversteken en dat betekent pal wind voor.
Het wordt net licht, dus het zicht wordt steeds beter.
De motor wordt bijgezet om geen snelheid te verliezen.
We zijn net binnen de shippinglane en ineens hoor ik een vreselijke klap Een container denk ik...
Ik spring op en kijk naar buiten.
Ad staat aan het roer en roept dat de motor het niet meer doet. Nou, die doet het prima roep ik, alleen hij geeft geen stuwing meer.
We vallen stil. Om ons heen varen de grote jongens, die snel op ons af komen. Snel zoekt Ad de wind en langzaam krijgen we weer vaart.
Ik roep de kustwacht op om te melden dat we een probleem hebben en vraag of we schuin de shippinglane over mogen zeilen.
Geen goed plan! Het wordt een Prio 1 melding.
Een beertje beduusd zit ik beneden bij de marifoon en geef onze positie door.
Nog niet goed beseffend wat we meemaken kijken we elkaar aan.( Een pro 1 is volgens mij niet nodig, maar omdat we er al zoveel zeiluren op hebben zitten komen ze graag naar ons toe.)
Het ging prima zo. Met 7-8 knp snelheid en 25-30 knp wind kunnen we het wel aan, maar de kustwacht dacht daar anders over.
Na ruim drie kwartier zien we ze op ons af komen stuiven, zo uit hun bed gepiept en de boot op, zonder ontbijt..
Er komen twee man aan boord.
Er wordt overlegt. Slepen lukt niet met deze zeegang, te hoge golven.
Na overleg met de kustwacht wordt besloten toch al zeilend schuin over te steken.
Onze redder is in zijn element als hij het roer over neemt. Ad gaat even liggen en de reddingsboot maakt grote slagen om ons heen.
En zo zeilen we richting Den Helder.
Nog steeds niet wetend wat nu het probleem is.
Eenmaal voor de dijk, op de Waddenzee worden we aangeslagen en slepen ze ons de haven binnen.
Een hele rij mensen staan ons al op te wachten. Van Havenmeester tot marechaussee. Ik ben onder de indruk.
eenmaal stil in de haven komt het probleem boven drijven...
Een groot visnet van een vissersboot zit vast in de schroef.
Duikers worden geregeld en na een uur is het net los.
Als iedereen is vertrokken, en wij aan de koffie zitten komen de tranen...
Ik hou het maar op vermoeidheid...
We zijn weer in Nederland!
De reis ging prima.
En morgen naar Makkum.
HET ZIT ER OP!
Redders, helden zijn jullie, Bedankt!
Wij gaan slapen...
Klik hier voor het redding rapport
Het zit er op en we zijn hier in dit gebied nog niet uitgekeken.
De koffie is gezet, alles staat stormvast.
Het weer is helder en de wind prima.
We gooien los en kijken om ons heen om de laatste beelden vast te houden op ons netvlies.
Drie kwartier later varen we zee op richting Nederland. We zullen er ongeveer 26-30 uur over varen.
De zee is rustig en lang kunnen we achter ons het land blijven zien.
We draaien gelijk 3 uur op 3 uur af.
In de avond trekt de wind behoorlijk aan en wordt de zee ruwer, met golven die ons flink laten deinen en af en toe een golf in onze nekken gooit.
Ik draai de wacht van 24.00 uur tot 0.3.00 uur en moet een shippinglane oversteken.
Links en rechts zie ik de lichten van de grote schepen, maar de AIS laat zien dat alles buiten onze koers blijft.
Een groot fel verlicht passagiersschip kan ik moeilijk pijlen door al het licht en komt erg dicht in de buurt.
Ik verleg wat koers en hij passeert vlak achter langs.
En zo schommelen we de nacht door. Ik laat alles van de afgelopen weken nog eens langs komen en probeer het vast te houden.
Na uren turen in het donker neemt Ad het roer en ga ik proberen te slapen..
We naderen de laatste shippinglane, Ad staat aan het roer, het is er druk. We moeten recht oversteken en dat betekent pal wind voor.
Het wordt net licht, dus het zicht wordt steeds beter.
De motor wordt bijgezet om geen snelheid te verliezen.
We zijn net binnen de shippinglane en ineens hoor ik een vreselijke klap Een container denk ik...
Ik spring op en kijk naar buiten.
Ad staat aan het roer en roept dat de motor het niet meer doet. Nou, die doet het prima roep ik, alleen hij geeft geen stuwing meer.
We vallen stil. Om ons heen varen de grote jongens, die snel op ons af komen. Snel zoekt Ad de wind en langzaam krijgen we weer vaart.
Ik roep de kustwacht op om te melden dat we een probleem hebben en vraag of we schuin de shippinglane over mogen zeilen.
Geen goed plan! Het wordt een Prio 1 melding.
Een beertje beduusd zit ik beneden bij de marifoon en geef onze positie door.
Nog niet goed beseffend wat we meemaken kijken we elkaar aan.( Een pro 1 is volgens mij niet nodig, maar omdat we er al zoveel zeiluren op hebben zitten komen ze graag naar ons toe.)
Het ging prima zo. Met 7-8 knp snelheid en 25-30 knp wind kunnen we het wel aan, maar de kustwacht dacht daar anders over.
Na ruim drie kwartier zien we ze op ons af komen stuiven, zo uit hun bed gepiept en de boot op, zonder ontbijt..
Er komen twee man aan boord.
Er wordt overlegt. Slepen lukt niet met deze zeegang, te hoge golven.
Na overleg met de kustwacht wordt besloten toch al zeilend schuin over te steken.
Onze redder is in zijn element als hij het roer over neemt. Ad gaat even liggen en de reddingsboot maakt grote slagen om ons heen.
En zo zeilen we richting Den Helder.
Nog steeds niet wetend wat nu het probleem is.
Eenmaal voor de dijk, op de Waddenzee worden we aangeslagen en slepen ze ons de haven binnen.
Een hele rij mensen staan ons al op te wachten. Van Havenmeester tot marechaussee. Ik ben onder de indruk.
eenmaal stil in de haven komt het probleem boven drijven...
Een groot visnet van een vissersboot zit vast in de schroef.
Duikers worden geregeld en na een uur is het net los.
Als iedereen is vertrokken, en wij aan de koffie zitten komen de tranen...
Ik hou het maar op vermoeidheid...
We zijn weer in Nederland!
De reis ging prima.
En morgen naar Makkum.
HET ZIT ER OP!
Redders, helden zijn jullie, Bedankt!
Wij gaan slapen...
Klik hier voor het redding rapport